Staw barkowy u człowieka nie przenosi ciężaru ciała i w porównaniu z biodrem czy kolanem rzadziej ulega znacznej destrukcji, wymagającej wymiany powierzchni stawowej.
Jeśli tak się dzieje, zwykle przyczyna leży we wcześniejszych urazach, złamaniach lub wielokrotnych zwichnięciach. Istotnym kryterium, decydującym o wyborze rodzaju implantu jest stan układu mięśni stabilizujących bark - tak zwanego stożka rotatorów. Jeżeli mięśnie te są w dobrym stanie, a deformacji i zniszczeniu uległy chrząstka i kości, wówczas możliwe jest zastosowanie endoprotezy anatomicznej. Jest to implant biomechanicznie zbliżony do zdrowego stawu.
Często zwyrodnienie barku współistnieje z nienaprawialnym uszkodzeniem stożka rotatorów. Wtedy konieczna jest zmiana biomechaniki barku, tak aby mięsień naramienny mógł przejąć funkcję uszkodzonego stożka rotatorów. W tym celu ortopeda podczas zabiegu niejako "odwraca" warunki anatomiczne: kulista głowa protezy zostaje przytwierdzona do łopatki, co zapewnia stały środek obrotu i zabezpiecza przed klinowaniem ramienia o wyrostki łopatki. Z kolei do kości ramiennej implantuje się trzpień zawierający panewkę, czyli wklęsłą część endoprotezy.
Po zabiegu endoprotezoplastyki barku kluczowe znaczenie ma kinezyterapia i reedukacja nerwowo-mięśniowa.
Zapoznaj się z zasadami przygotowania do zabiegu endoprotezoplastyki stawów w Orvit Clinic.
Dowiedz się, jak możesz sam zminimalizować ryzyko endoprotezoplastyki.