Porównanie obrąbka stawu barkowego do "uszczelki" jest szczególnie trafne.
Okazuje się bowiem, że jego rola polega nie tylko na mechanicznym stabilizowaniu głowy ale również na zapewnianiu przylegania głowy kości ramiennej do panewki łopatki dzięki podciśnieniu panującemu w stawie.
Uszkodzenia obrabka, do których dochodzi najcześciej w wyniku urazu połaczonego ze zwichnięciem lub podwichnięciem stawu, skutkują jego niestabilnością, często nawet nawrotowymi zwichnięciami. Takie uszkodzenia najczęściej dotyczą uszkodzenia obrąbka w strefie przedniej – określamy je wtedy jako uszkodzenia typu Bankarta.
Osobny rodzaj uszkodzeń stanowią uszkodzenia obrąbka w strefie górnej, w której z obrabkiem łączy się przyczep bicepsa. Uszkodzenia te w żargonie specjalistycznym określamy skrótem SLAP (od : obrąbek górny, od przodu do tyłu, ang. superior labrum, anterior to posterior).
Uszkodzenia obrąbka dające przewlekłe dolegliwości leczy się artroskopowo.
Generalną zasadą leczenia rekonstrukcyjnego jest odświeżenie/pobudzenie procesów gojenia w obszarze uszkodzenia i następnie stabilizacja uszkodzonej tkanki specjalistycznymi implantami tzw. kotwicami (najczęściej tytanowe). Po zabiegu rekonstrukcyjnym zwykle konieczne jest unieruchomienie stawu w ortezie.
