Posiada swoją torebkę oraz więzadła zapewniające stabilność. Ruch w tym stawie odbywa się w płaszczyźnie strzałkowej.
Staw skokowy ze względu na swoją lokalizację jest szczególnie narażony na urazy. Statystyki wskazują, że skręcenie stawu skokowego to najczęstszy uraz układu ruchu. Czy zawsze banalny? Żeby odpowiedzieć sobie na to pytanie musimy ustalić co rozumiemy pod popularnym pojęciem skręcenie stawu skokowego. Zwykle do urazu tego dochodzi w wyniku rotacji i odwrócenia stopy (tzw. ewersja) – największa bolesność lokalizuje się poniżej kostki bocznej, co najczęściej świadczy o uszkodzeniu więzadła strzałkowo-skokowego przedniego (ang. Anterior talo-fibular ligament, ATFL). Dużo rzadziej do skręcenia dochodzi w mechnizmie inwersji lub forsownego zgięcia podeszwowego. Wtedy zwykle uszkodzeniu ulegają inne struktury stabilizujące, między innymi więzadło trójgraniaste (ang. Deltoid ligament, DL). Jeżeli w trakcie urazu dochodzi do forsownej rotacji możemy mieć do czynienia z izolowanym uszkodzeniem połączenia pomiędzy kośćmi podudzia – piszczelową i strzałkową (tzw. uszkodzenia więzozrostu piszczelowo-strzałkowego). Ogólnie skręcenie dzielimy ze względu na stopień uszkodzenia na I stopień (naciągnięcie), II stopień (naderwanie) i III stopień (zerwanie). Jeżeli energia urazu jest odpowiednio duża a więzadła- mocne – wówczas dochodzi do złamania kości- są to najczęściej tzw. złamania kostek, często wymagające leczenia operacyjnego.
